بیژن زنگنه گفته است: نه کشتی و نه محموله‌های نفتی توقیف شده متعلق به ایران نیست، بلکه شامل بنزینی بوده که بصورت فوب به ونزوئلا فروخته شده بود.
✅هیچ جای کف و سوت و هورایی در این میان وجود ندارد برای نفتی‌ها، اگر ذره ای وجدان داشته باشند! اگر ایران به دنبال مبارزه و گره‌گشایی در خصوص دزدان دریایی نباشد، چرا باید دیگر کشورهایی که مورد تحریم واقع شده‌اند، با وجود چنین تهدید بزرگی، به ارتباطات اقتصادی با ایران امیدوار باشند؟
✅درست است که فوب فروختن کالا، عدم پذیرش مسئولیت در خصوص وصولِ سالمِ کالا به کشور خریدار را در پی دارد، اما این در شرایط تحریمی برای ایران، صرفاّ شانه خالی کردن از مسئولیت است. اگر کشور خریدار، عدم امنیت در وصول کالا را احساس کند، کشش بازار افزایش میابد. در بازاری که تصمیم گیری در آن، دچار عدم اطمینان است، حساسیت بالا میرود و رغبت به مبادله، با وجود مخاطره، کمتر میشود و مشخصاّ در مورد ایران و بازار کشورهای تحریم شده، اثربخشی تحریمها بیشتر خواهد شد. پویایی بازار مشترک بین کشورهای درگیر تحریم، تضمین بقای کم‌تنش آنهاست. پس نباید در این ارتباط بی‌مسئولیت بود! توقیف کشتی‌ها یک اقدام ناتمام را رقم زد و مطلوبیت مبادله را برای یکی از طرفین مخدوش کرد. واقع بینانه اگر نگاه کنیم: این اتفاق میتواند یک شکست راهبردی تلقی شود.
:: موضوعات مرتبط:
تحلیلی ,
,
:: برچسب‌ها:
نفت ,
مهدی زارع ,
ونزوئلا ,
بازار جهانی ,
تحریم ,
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
